hamileyim hamilesin hamile

hamile olma ihtimalime göre yediğime içtiğime bi özen gösteriyordum, ama koşturmaktan bazı ağır şeyleri kaldırmaktan geri durmuyor gayet hoplayıp zıplıyordum.

tuhaf bir şekilde daha hamile olduğumu öğrenmeden, yani ana rahmine düştüğü günden itibaren bir hafta boyunca mide bulantım oldu. normalde midem bulanmaz, çöplük muamelesi yaptığımdan herşeyi karıştırıp sos baharat acı geri çeviremediğimdensağlam bi yapısı var. psikolojik manyako denmesin bana diye pek belli de edemiyordum ama arabalar tutar hale geldi, midem bir şey kaldıramaz oldu. hatta yolculuk esnasında arabayı kenara çektirip hava almak ve sarsıntıyı engellemek için durdurmam gerekti. bir hafta sonra pek bunlar kalmadı.

reglimin olacağı hafta artık bi kıpırdanmaya başladım bi test alsam mı diye ki bence büyük hata varsa var yoksa yok, zaten regl günü gelmeden anlaşılmıyor. ama reglime daha 3 gün varken sabırsızlığım uç gösterdi, bir tane aldım  ve yaptım. tabi ki bir şey çıkmadı. o beta hcg içime işleyecek de... çişime yansıyacak da... saftım biraz da heycanlı, o nedenleydi bu mantıksız davranışlar.  ama tabi durmadım, yola devam. regl olmam gereken ama olmadığım günün sabahında testi uyguladım. sabahın ilk çişi daha güzel olur diyollaa. =D bu arada sabahın altısı falan. bekledim bekledim yok bişi. sonra böyle var la yok arası ama yani mikroskopla bakınca göreceğim şekilde hatta gözümü kapayıp açınca ilk baktığımda varmış gibicesine olup da sonradan kaybolan bir çizgimsi şey çıktı.

uykusunu pek seven ve uyandırılıp rahatsız edilmek istemeyen biricik beyime koşup burnuna sidikli testi dayayıp var mı yok mu var mı yok mu diye sorup durdum. sanki adam çözecek,  burnunun ucundaki şeye gözleri 1 milim açılmış bakarak . gene bi sonuca varamadım ama içim içimi yedi. iş yerinden bir arkadaşıma durumu söyledim, kızım az bile çıktıysa hamilesin sen dedi. o an hakikaten ilk defa biri bana hamilesin dediğinden çok heycanlanmıştım. git hemen kan testini yaptır dedi bir de benim için burda test yap bakalım dedi. öğlen güya kimseye çaktırmadan yakındaki polikliniğe koştum. akşam 7 ye doğru sonucun çıkacağını söylediler. bu arada binbir akrobatik hareketle iş yerinde de bir test kendim yaptım. manyak olmak zor iş vesselam. gene hayal dünyasından gelmişcesine, buğulu, silik ötesi bir çizgi çıktı hamilelik testinde. çarem yok kırıp dizimi bekliyeceğim dedim.

daha lisedeyken hep bu biricik beyime nasıl hamile olduğumu söyleyeceğimi hayal ederdim. kan testine gittiğimi akşam da açık havada konsere gideceğimi söyledim. akşam görüşemeyecektik. akşam polikliniği aradım sonucumu sordum, karşı taraftaki bayan istiyor musunuz dedi, ben de valla herşeye hazırım şu an dedim. çünkü istiyorum deseydim ve o hayır deseydi biterdim heralde. o zaman güle güle büyütün dedi. kapadım telefonu iki saniye algılamaya çalıştım. layynnnn dedim amanınnnnn dedim. dönüp herşeyden habersiz olan arkadaşıma hamileyim ben dedim. ama çok farazi bir şeydi, biri uzaktan konuşuyor gibi. sonra da beyimi aradım, kocaaam kocaaam olmamış napalım dedim, hadi ya dedi. sonra dayanamadım yok yaaa hamileyim ben dedim. o sanırım ciddi misin, vallahi mi, gerçekten mi diye kombine eşanlamlı sorularla ufak bi tatlı şok yaşadı. sonra da bu telefonda mı söylenir ama diyerek bozuk hattı. haklıydı ama dayanamadım napıym hemen paylaşmak istedim.

sonra konserde iki zıpladıysam üçüncüde kendimi durdurdum. millet biralarla çoştu ben kokusunu bile çekmedim. ara sıra göbeğime dokunup vay be dedim sadece. daha çok oturdum hatta milletin zıpladığı konserde.

sonraki üç gün biraz çarpılmış şekilde hayal aleminde geçti